Tijdelijke Paviljoenen Vesten
Mechelen
2023
2023
De vesten zijn om te blijven
De rand van de middeleeuwse stadskern heeft al vele gedaantes gekend. De stadsomwalling werd stadsring, toegankelijkheid nam de bovenhand op verdediging. Van weerbaarheid naar doorgang naar verblijfsplek: de nieuwe plannen voor de vesten stellen deze plek juist centraal als brug tussen het centrum en de omliggende wijken. De commiezenhuizen die nog appelleren aan de oude stadswal komen terug in een nieuwe gedaante.
Twee paviljoenen om (mee) door te gaan. Op de plaats van de oude commiezenhuizen komen twee tijdelijke paviljoenen als voorafspiegeling van deze nieuwste transformatie van de vesten.
Het ene paviljoen wordt doorkruist door een fiets- en wandelpad die het centrum met het station verbindt, dit is het informatiepaviljoen. In het informatief paviljoen worden panelen voorzien die het verhaal van de toekomst van de vesten vertellen aan de voorbijganger. Een klein koffiehuis wordt ingericht, waar mensen even kunnen stoppen, elkaar ontmoeten en in gesprek gaan over de nieuwe stadswal.
Aan de overkant van het kruispunt wordt een belevingspaviljoen ingericht. Door een subtiele helling wordt de passant verleid tot een wandeling door een driedimensionaal park. Hoger en hoger in het paviljoen waant de wandelaar zich haast in een bosrand, een binnen-bos. De wandeling is een beleving en experimenteerruimte van hoe een groenere stad eruit zou kunnen zien. Een brede tribune en het platform boven laten een uiteenlopende programmatie toe, waarin de vesten zich al een eerste keer als nieuwe bestemming kunnen tonen. Hier is er geen duidelijk afgebakende ruimte maar eerder ambigue overgangen tussen performatieve en reflectieve ruimte, tussen stad en natuur, verkeer en stilstand.
Beide paviljoenen worden uitgevoerd in een stellingstructuur. De oude commiezenhuizen verschijnen terug als een spookgeraamte aan de toegang tot de stad. De twee structuren worden ingezet als een soort overmaatse stadskasten. In de kasten worden allerlei planten, bomen en struiken, bloemen en kruiden geplaatst. Ze vullen de paviljoenen tot de nok met een uitbundig en constant veranderend leven. Het voorstel wil aan de voorbijgangers en bezoekers van de paviljoenen een totaal ervaring bieden.
Alle zintuigen worden geprikkeld. De beleving van de plek zal door de planten versterkt worden. De geuren van de planten, het geritsel van de bladeren, roepen een sfeer op van een groene oase op in de stad. De vergroening waar de stad naartoe wil gaan wordt hier gecondenseerd gepresenteerd om later definitief wortel te kunnen schieten op de nieuwe vesten.
Het geheel beoogt een ervaring, een biosfeer waarin de bezoeker kan verblijven. Het is een uitvergroting van wat de toekomstige vesten willen uitstralen en daarmee een indirecte communicatie aan de Mechelaars.We wensen niet enkel de passanten aan te spreken met de interventie, maar evenzeer een plek te creëren waar de buurtbewoners elkaar willen ontmoeten.
De gevels worden afwisselend opengewerkt of gesloten met bedrukte canvas met presentaties van het verleden en mogelijke toekomst van de vest.
Het is een uitvergroting van wat de toekomstige vesten willen uitstralen en daarmee een indirecte communicatie aan de Mechelaars.
De twee paviljoenen spiegelen elkaar in volume, structuur en materialiteit, maar verschillen en zijn complementair wat betreft de functies, beleving en de mogelijkheden tot programmatie.
Het fietspad doorkruist letterlijk het informatiepaviljoen. Aan weerszijden hiervan, op de begane grond, bevinden zich twee afsluitbare ruimtes, waar informatie kan gedeeld worden of ruimte ontstaat voor een gesprek of debat. Langs het fietspad, alsook groter en op hoogte gericht op de weg en het park, is er ruimte voor informatiepanelen en affichage.
Het belevingspaviljoen heeft minder duidelijk afgebakende ruimtes maar organiseert wel een aantal mogelijkheden. Een trage (rolstoeltoegankelijk) helling leidt doorheen het paviljoen tot een bos/luchtkamer bovenaan. Langsheen de helling bevindt zich ook een brede tribune die uitgeeft op het park. In dit paviljoen kan gewoon gewandeld worden of afgesproken voor een picknick, maar het kan ook tijdelijk toegeëigend worden door allerhande organisaties die bijvoorbeeld willen werken met de planten die zich er bevinden, of een serie openlucht theater of cinema-avonden wil programmeren...
in samenwerking met AAC Architecture, Rotor & Eco-Deco
De rand van de middeleeuwse stadskern heeft al vele gedaantes gekend. De stadsomwalling werd stadsring, toegankelijkheid nam de bovenhand op verdediging. Van weerbaarheid naar doorgang naar verblijfsplek: de nieuwe plannen voor de vesten stellen deze plek juist centraal als brug tussen het centrum en de omliggende wijken. De commiezenhuizen die nog appelleren aan de oude stadswal komen terug in een nieuwe gedaante.
Twee paviljoenen om (mee) door te gaan. Op de plaats van de oude commiezenhuizen komen twee tijdelijke paviljoenen als voorafspiegeling van deze nieuwste transformatie van de vesten.
Het ene paviljoen wordt doorkruist door een fiets- en wandelpad die het centrum met het station verbindt, dit is het informatiepaviljoen. In het informatief paviljoen worden panelen voorzien die het verhaal van de toekomst van de vesten vertellen aan de voorbijganger. Een klein koffiehuis wordt ingericht, waar mensen even kunnen stoppen, elkaar ontmoeten en in gesprek gaan over de nieuwe stadswal.
Aan de overkant van het kruispunt wordt een belevingspaviljoen ingericht. Door een subtiele helling wordt de passant verleid tot een wandeling door een driedimensionaal park. Hoger en hoger in het paviljoen waant de wandelaar zich haast in een bosrand, een binnen-bos. De wandeling is een beleving en experimenteerruimte van hoe een groenere stad eruit zou kunnen zien. Een brede tribune en het platform boven laten een uiteenlopende programmatie toe, waarin de vesten zich al een eerste keer als nieuwe bestemming kunnen tonen. Hier is er geen duidelijk afgebakende ruimte maar eerder ambigue overgangen tussen performatieve en reflectieve ruimte, tussen stad en natuur, verkeer en stilstand.
Beide paviljoenen worden uitgevoerd in een stellingstructuur. De oude commiezenhuizen verschijnen terug als een spookgeraamte aan de toegang tot de stad. De twee structuren worden ingezet als een soort overmaatse stadskasten. In de kasten worden allerlei planten, bomen en struiken, bloemen en kruiden geplaatst. Ze vullen de paviljoenen tot de nok met een uitbundig en constant veranderend leven. Het voorstel wil aan de voorbijgangers en bezoekers van de paviljoenen een totaal ervaring bieden.
Alle zintuigen worden geprikkeld. De beleving van de plek zal door de planten versterkt worden. De geuren van de planten, het geritsel van de bladeren, roepen een sfeer op van een groene oase op in de stad. De vergroening waar de stad naartoe wil gaan wordt hier gecondenseerd gepresenteerd om later definitief wortel te kunnen schieten op de nieuwe vesten.
Het geheel beoogt een ervaring, een biosfeer waarin de bezoeker kan verblijven. Het is een uitvergroting van wat de toekomstige vesten willen uitstralen en daarmee een indirecte communicatie aan de Mechelaars.We wensen niet enkel de passanten aan te spreken met de interventie, maar evenzeer een plek te creëren waar de buurtbewoners elkaar willen ontmoeten.
De gevels worden afwisselend opengewerkt of gesloten met bedrukte canvas met presentaties van het verleden en mogelijke toekomst van de vest.
Het is een uitvergroting van wat de toekomstige vesten willen uitstralen en daarmee een indirecte communicatie aan de Mechelaars.
De twee paviljoenen spiegelen elkaar in volume, structuur en materialiteit, maar verschillen en zijn complementair wat betreft de functies, beleving en de mogelijkheden tot programmatie.
Het fietspad doorkruist letterlijk het informatiepaviljoen. Aan weerszijden hiervan, op de begane grond, bevinden zich twee afsluitbare ruimtes, waar informatie kan gedeeld worden of ruimte ontstaat voor een gesprek of debat. Langs het fietspad, alsook groter en op hoogte gericht op de weg en het park, is er ruimte voor informatiepanelen en affichage.
Het belevingspaviljoen heeft minder duidelijk afgebakende ruimtes maar organiseert wel een aantal mogelijkheden. Een trage (rolstoeltoegankelijk) helling leidt doorheen het paviljoen tot een bos/luchtkamer bovenaan. Langsheen de helling bevindt zich ook een brede tribune die uitgeeft op het park. In dit paviljoen kan gewoon gewandeld worden of afgesproken voor een picknick, maar het kan ook tijdelijk toegeëigend worden door allerhande organisaties die bijvoorbeeld willen werken met de planten die zich er bevinden, of een serie openlucht theater of cinema-avonden wil programmeren...
in samenwerking met AAC Architecture, Rotor & Eco-Deco
